Afgelopen zondag was het weer zo ver. De Posbankloop, een jaarlijkse loop waar ik en een deel van de familie standaard aan mee doet. Vorig jaar rende ik vrolijk de 15 km, wat super goed ging. Dit keer gekozen voor de 6,4 km. Het leuke van afgelopen zondag is dat mijn vader mee deed, mijn broer die onlangs terug is uit China en mijn vriend. Ik heb mijn vriend overgehaald om mee te doen, daardoor kreeg ik zelf extra motivatie om te zorgen dat ik geen last meer zou krijgen van mijn kuit blessure.
Vanaf augustus ben ik het hardlopen weer rustig gaan opbouwen, ik merkte dat mijn kracht en mijn conditie flink was gezakt. Balen, dus doorzetten. Dat heb ik gedaan, samen met mijn vriend hebben we eerste paar weken goed geoefend. Tot ik merkte dat ik meer kon, in de sportschool kon ik weer squats en lunges uitvoeren zonder pijn, langere afstanden rennen (4km en meer). Klinkt weinig maar de eerste training (10 x 1 minuut rennen) had ik flinke kuit pijn weer. Dus echt langzaam opgebouwd. Sinds half september ook de bult van de Posbankloop geoefend en wederom pijnloos! Ik was heel blij.
Mijn doel was uitlopen van de race, natuurlijk hoopte ik ook een bepaalde tijd en dat was onder de 30 minuten te finishen. Dat is ook gelukt! Heel trots, maar achteraf…bleek de route 600 meter korter zijn geweest, hadden ze een foutje gemaakt in de route, oke, toch nog heel blij dat ik 5,8 km in 29 minuten heb gerend na een rot blessure en eigenlijk korte tijd van trainen. Het is vergeleken met 2 jaar terug een stukje langzamer maar dat geeft niet. Ik weet hoe erg de pijn was van de kuitblessure en ik wou dat echt niet op het spel zetten om alles te geven. Normaal kan ik me met wedstrijden niet inhouden dus daar ook trots op dat ik dat gedaan heb.
Nu we het toch over ‘trots‘ hebben, ben ik enorm trots op mijn vriend. Totaal niet sportief, af en toe hardlopen vanaf augustus (zeker niet structureel laatste maand) en daarvoor nooit echt gesport. Raad eens? Hij won de wedstrijd van mijn vader, broer en van mij! Gelijk naar de wedstrijd voelde hij zich wel erg naar, kippenvel, hele zere benen, logisch na weinig trainen haha maar dit had niemand verwacht!
Mijn oma is onze supporter, ieder jaar staat ze bij de finish en dit jaar weer! Bedankt oma!
Hebben jullie nog tips voor leuke wedstrijden aankomend seizoen? Misschien een keer een cross wedstrijd lopen? Wat denken jullie?
Eefjesfinest 