Posbankloop, we did it & Barcelona here I come!

27 september 2015, Velp, posbankloop.
Traditionele loop in onze familie, een geweldig parcour. Keuze uit de kidsrun, 6 km of 15 km. In de 6 en 15 zitten pittige heuvels maar wauw wat een uitzicht en prachtige loop, echt de moeite waard. Vroeger woonde wij bij de finish, met een camping stoeltje zaten wij buiten te genieten van alle hardlopers die binnen kwamen druppelen. In 2007 liep ik de loop in 30.26, de jaren daarna waren eigenlijk een stuk slechter (33 min) waarna ik 4 jaar niet mee heb gedaan. Het hardlopen stond op een laag pitje, maar in een keer kwam daar de motivatie. Onder de 30 minuten was mijn doel. Vorig jaar liep ik de 6km in 28 minuten, trots! Het hardlopen ging goed en ik wou meer. Snel kwam daar de Marikenloop (10km) wat ook als een speer ging. Voor ik het wist had ik me aangemeld voor de 15km Posbankloop. Schema erbij en trainen maar!

Mijn race.

Sinds kort train ik met een sporthorloge, Polar m400, wat ben ik blij dat ik die om mijn pols had die dag. Ik ben altijd iemand die fanatiek van start gaat en dan erachter komt dat je te snel van start bent gegaan en het er flink inhakt. Puur uit enthousiasme maar goed dit keer extra focus. Het startschot ging en iedereen begon te rennen, oud – jong – hardloop teams alles liep er. De eerste 5 kilometers gingen goed, samen met mijn vader. We hadden een heerlijk tempo, we liepen gemiddeld rond de 4.50 km/pu. Daar kwam de rotonde, met veel toeschouwers en een muziek orkest. Dit was hard nodig want er kwam een flinke stijging naar de posbank toe. Vier kilometer heuvels, flinke heuvels, vals plat, alles door elkaar.
Gelukkig liep mijn vader nog steeds naast me, wat had ik het tijdens de flinke stijging zwaar maar goed focus. Op mijn horloge durfde ik echter ook niet meer te kijken, op mijn gevoel verder gegaan. Het duurde lang voor dat we een stukje naar beneden gingen, tijdens dat stuk ben ik mijn vader uit het oog verloren, hij was te snel voor mij ;-).
Gelukkig na 10 km gingen we dalen, ik heb tijdens de daling echt alles gegeven. Verzuren en rennen! Iedereen inhalen, die mij op de heuvel hadden ingehaald. Tempo zat er goed in.

‘De muur’

Voor de laatste 3 km moest ik echter nog flink energie hebben want dat was het zwaarste stuk. De ‘muur van Aalbers‘, hier werd ook een tijd gemeten en kon je prijzen winnen. Na de afdaling wilde ik de muur op, mijn benen waren ineens lood zwaar en voor mijn gevoel kwam ik geen meter vooruit. Focus op de bult, kleine pasjes en gewoon gaan, nergens meer aan denken.
Oke, alle bulten, dalingen alles was voorbij en moesten nog 1 lang stuk vooruit van 1,5 km. De finish was al te zien maar versnellen kon ik echt niet meer! Ik werd ingehaald door andere lopers en dacht dat ik het had verknald. Mijn liezen deden zeer van de daling.
In de verte zag ik mijn supporters staan, ik had nog energie om mijn hand in de lucht te steken dat ze me niet zouden missen ha-ha. Daar ging de knop om, sprinten als een gek naar de finish.

De laatste 100 meter gingen zo snel, ik zag daar de klok met 1.19,42 op staan en kon het gewoon niet geloven.
Mijn nettotijd was 01:17:47, wauw onder de 1:18! 1.30 later dan mijn vader finishen, op de 15 km hoe fantastisch!
Ondanks dat ik nu languit lig met flinke spierpijn in mijn liezen kijk ik terug naar een geweldige loop. Voor het eerst heb ik echt genoten van de loop, het ging conditioneel goed en had alles onder controle.

Nieuw doel

Ik ben klaar voor meer! Daarom heb ik me gelijk ingeschreven voor een geweldige nieuwe uitdaging.

14 februari 2016 – de halve marathon in Barcelona – let’s do this!